ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

(Σαν ποίηση...) 

Μάζωξη στα Παρολύμπια.

Πονηροί, έμποροι και βρικόλακες συνωμοτούν.

Σκυφτές ματιές, θολοί ψίθυροι, σχεδιασμοί ύπουλοι.

Οι θεοί πρέπει να υποκύψουν!

Κι ο Δίας, κι ο Απόλλων, κι η Αφροδίτη και οι άλλοι.

Οι μορφές τους σημαίες πολύχρωμες

σε διαφημιστικές μπλούζες  και στα τζάμια των τελεφερίκ!

Η Ιστορία φτηνό ανάγνωσμα πάνω σε χάρτινες και πλαστικές σακούλες.

Μασκαρεμένοι τυχοδιώκτες και ψεύτικες πόλεις το δόλωμα.

Δόλωμα και οι παράδεισοι του χρήματος και της ευδαιμονίας.

Οι θεοί πρέπει να γκρεμιστούν!

Να γίνουν υπηρέτες των μετοχών!

Οι πλαγιές των μελισσών, των αετών και του Νάρκισσου

δώματα των προνομιούχων θνητών.

Οι αθάνατοι του Ιερού Βουνού αιώνιοι υπηρέτες.

Σκιάχτρα που ελκύουν.

Οι βράχοι της σιωπής και του μεγαλείου

αποκούμπι των τενεκεδένιων αναψυκτικών.

Οι Ναοί και τα Μνημεία φωτεινές επιγραφές της κατανάλωσης.

Οι θεοί πρέπει να κατέβουν χαμηλά!

Έτσι προστάζουν οι συνωμότες.

Στις άγιες κορφές θα στήσουν πολύχρωμα λάβαρα

και χαρτονομίσματα σε μεγέθυνση.

Και οι πολλοί θα προσκυνήσουν τις βιτρίνες.

'Οπως πάντα.

Η λάμψη του βλέμματος της Αθηνάς,

κουρνιαχτός στην ευημερία των λόγων.

Οι Θεσσαλοί, οι Περραιβοί και οι Μακεδόνες σιωπούν.

 Μέθυσαν από τον παραλογισμό  των μακρινών ωκεανών.

Μιλούν μοναχά οι δημαγωγοί.

Θέλουν να αφοπλίσουν την Άρτεμη, τον Άρη, τον Ήφαιστο.

Οι φωνές της υπεράσπισης πνίγονται

από τα εκκωφαντικά μεγάφωνα των συνωμοτών.

Δεν τις ακούν οι Αθηναίοι, μήτε οι Λακεδαιμόνιοι,

μήτε οι Θηβαίοι, οι Κρήτες, οι πολίτες της γης.

Οι σοφοί και οι «ξύπνιοι» του Πλανήτη.

Η ευτυχία και η δυστυχία των ναρκωμένων συνειδήσεων.

Η ανακούφιση των ασυνειδήτων. Το Βουνό των θεών πολιορκείται.

Η αδιαφορία χείρα βοηθείας στους βαρβάρους.

Ν.Κ.

Ο Όλυμπος κινδυνεύει!!

Ο 'Όλυμπος, το βουνό των θεών και της απέραντης φυσικής ομορφιάς, το βουνό που εκφράζει τον παγκόσμιο πολιτισμό, το κάθε τι ωραίο που ομορφαίνει τη ζωή και της δίνει περιεχόμενο (τέχνη, παράδοση, ιστορία, φυσικό κάλλος κλπ.) ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ !

Κινδυνεύει ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΆΝΘΡΩΠΟ! Από τις ορέξεις της ανθρώπινης απληστίας. Από την περίεργη κοντόφθαλμα να μη βλέπουμε το αύριο, τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες.

Κινδυνεύει από την οικονομίστικη  «ιδεολογία» του ανθρώπου, του απαίδευτου, του «υλιστή»,  ο οποίος καταπιεσμένος από περίεργες εγωιστικές ορέξεις τον βλέπει πάντα σαν πηγή εύκολου και άμεσου πλουτισμού.

Ναι, απ' αυτό κινδυνεύει κύρια ο ΟΛΥΜΠΟΣ. Από την επιθυμία των κερδοσκόπων να τα  «οικονομήσουν». Πίσω ή μπροστά απ' αυτόν το μοναδικό κίνδυνο εμφανίζονται διάφορες μορφές  μεθοδεύσεων, ποικίλες υποκρισίες, πολύμορφες πονηριές.

Και πρώτα απ' όλα από την καπηλεία. Με μεγάλα λόγια, βαρύγδουπους φανφαρονισμούς, αρχαιοπληξίες τύπου χλαμύδων, ανόητων μιμήσεων, ψευτολατρείας «αρχαίων προτύπων», διάφοροι αεριτζήδες υπόσχονται δισεκατομμύρια   «επενδύσεων»  με σκοπό να βάλουν στα χέρια τους πολύτιμες εκτάσεις του βουνού και να τις εκμεταλλευθούν δεόντως.

Οι άλλοι, οι πολλοί, χαίρονται γιατί θα πλουτίσουν οι λίγοι! Γιατί ο 'Όλυμπος θα μετατραπεί σε βιτρίνα φανταχτερών προϊόντων που ποτέ δε Θα μπορέσουν να πλησιάσουν.

Στο παιχνίδι της καπηλείας δεν είναι μόνον οι ιδιώτες, όπως είδαμε. Είναι και το Κράτος. Οι μοιραίοι δημόσιοι υπάλληλοι που σχετίζονται με το χώρο και θέλουν να μιμηθούν κι αυτοί τους ιδιώτες.

Μοναδική εξαίρεση οι δασολόγοι, οι περιβαλλοντολόγοι, οι άνθρωποι που συνδέονται με το φυσικό περιβάλλον.

"ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ" ΚΑΙ "ΑΝΑΔΕΙΞΗ" ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

Τα τελευταία χρόνια αναφέρονται συχνά οι λέξεις "αξιοποίηση", "ανάπτυξη", και "ανάδειξη" του Ολύμπου. Χρονικά θα έλεγα πως πρώτα έγινε λόγος για ¨αξιοποίηση", μετά για "ανάπτυξη" και τέλος για "ανάδειξη". Η λέξη αξιοποίηση είναι περισσότερο συνδεδεμένη με τα περίφημα σχέδια διαφημιστή της Αθήνας για δημιουργία ψευτοαρχαίας πόλης τύπου Ντίσνεϊλαντ στον Όλυμπο, με τα περίφημα επενδυτικά σχέδια γερμανών «επενδυτών» για τελεφερίκ, και τη γνωστή μελέτη Δημητριάδη που ούτε λίγο ούτε πολύ ήθελε να γεμίσει τον Όλυμπο με χιονοδρομικά κέντρα, ατέλειωτους ασφαλτόδρομους, ξενοδοχεία κλπ κλπ.

Η λέξη "ανάπτυξη" ακούστηκε πολύ στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ΄90  από πολλούς και διάφορους. Σταμάτησε όμως γρήγορα η ταλαιπωρία της λέξης αυτής γιατί οι πάντες αντελήφθησαν πως η έκφραση "ανάπτυξη του Ολύμπου" στερούνταν κάθε σοβαρότητας. Τι ανάπτυξη χρειάζεται ο Όλυμπος; Και τι σημαίνει ανάπτυξη του Ολύμπου; Πώς μπορούμε εμείς, οι δραχμοαλοιθορίζοντες παρολύμπιοι κάτοικοι του 1998 "να αναπτύξουμε" το βουνό των θεών, των μουσών, του Εθνικού Δρυμού, των θρύλων, της απέραντης φυσικής ομορφιάς;

Η λέξη "ανάδειξη" ήρθε να εξωραΐσει τις κακές εντυπώσεις που άφησε η χρησιμοποίηση των δύο προηγούμενων λέξεων. Και ναι μεν άλλαξε η λέξη, δεν άλλαξαν όμως οι προθέσεις που παρέμειναν ίδιες. Γιατί "ανάδειξη" στην προκειμένη περίπτωση δεν σήμαινε: " κάνω γνωστό τον Όλυμπο στον καθένα", αλλά, κάνω γνωστό τον Όλυμπο με συγκεκριμένες παρεμβάσεις πάνω σ' αυτόν. Διανοίξεις πολλών δρόμων, κατασκευές ατέλειωτων καταφυγίων, σκέψεις και προθέσεις για χιονοδρομικά κέντρα και όλα τα συναφή. Σαφώς η λέξη αυτή ακούγεται καλύτερα, κι αν απαλλαχθεί από τις κακές προθέσεις εκείνων που τη χρησιμοποιούν, μπορεί να γίνει βάση για μια πραγματική ανάδειξη της πολιτιστικής και φυσικής φυσιογνωμίας του ιερού βουνού σε παγκόσμιο επίπεδο.
Αλλά ας έρθουμε στην ουσία των τριών αυτών λέξεων. Ή καλύτερα στη σημασία που αποδίδουν οι χρήστες σ' αυτές. Το πρώτο που πρέπει να πει κανείς εδώ, είναι ότι οι άνθρωποι που αναφέρουν τις εν λόγω λέξεις, έχουν κατά νου την οικονομική ή τουριστική, αν θέλετε, εκμετάλλευση του Ολύμπου. Και εάν μεν εννοούσαν ή εννοούν την εκμετάλλευση του βουνού σαν παρουσία στον ευρύτερο χώρο, του βουνού όμως που θα διατηρήσει το πολιτιστικό και φυσικό μεγαλείο του, τότε η "αξιοποίηση", η "ανάπτυξη", "τουριστική εκμετάλλευση" κλπ είναι λέξεις και έννοιες θετικές και επιθυμητές. Θα το πω πιο απλά αυτό. Θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την παρουσία του Ολύμπου στο χώρο μας με τη δημιουργία σωστής τουριστικής υποδομής στην παρολύμπια περιοχή και ιδιαίτερα στην παραλιακή ζώνη. Ο τουρίστας που έρχεται για τον Όλυμπο, είναι άνθρωπος που ξέρει τι σημαίνει Όλυμπος, που τον έχει επισκεφτεί πολλές φορές στα μουσεία και τα βιβλία, που ξέρει τον περίφημο Εθνικό του Δρυμό, που θέλει να τον βλέπει όπως ακριβώς τον διατήρησαν οι αιώνες, θα μπορούσε να μείνει για πολύ καιρό, να ολοκληρώσει στα μέρη μας τις διακοπές του. Πώς όμως να μείνει στις παραλίες όπου επικρατεί η αντιαισθητική, η παράνομη και άναρχη δόμηση, η έλλειψη πρασίνου, η ακρίβεια σε χαμηλού επιπέδου δωμάτια, όπου λείπει η σωστή διακόσμηση, το παραδοσιακό χρώμα και τόσα άλλα... Πώς να μείνει σε άλλα χωριά, ορεινά ή πεδινά, που δεν υπάρχει καμιά τουριστική υποδομή; Μόνο το Λιτόχωρο ξεφεύγει σε ικανοποιητικό βαθμό απ΄ όλα αυτά. Γι αυτό και φιλοξενεί υψηλού επιπέδου τουρίστες και επισκέπτες.
Οι περί τον Όλυμπο παροικούντες δεν εννοούν έτσι τη σημασία των τριών λέξεων.
Ανάπτυξη σημαίνει γι αυτούς άμεση παρέμβαση στον Όλυμπο με τη δημιουργία μεγάλων μονάδων χιονοδρομικών κέντρων, ξενοδοχειακή υποδομή, διάνοιξη μεγάλου δικτύου δρόμων, τελεφερίκ, ταβέρνες, καζίνα κλπ. Μια καθαρά οικονομίστικη ανάπτυξη που έχει σαν στόχο τον τουρίστα εκείνον (Έλληνα κυρίως) που θέλει να πάει με το αυτοκίνητο σε κάτι καινούργιο ή να ψήσει το κεμπάπ σε μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Μια ανάπτυξη δηλαδή «αττικού τύπου» που την είδαμε στα βουνά της περιοχής Αθήνας. Μια ανάπτυξη χωρίς καμιά προοπτική που θα καταστρέψει την όλη φυσιογνωμία του Ιερού Βουνού. Αξιοποίηση και ανάπτυξη σημαίνει γι αυτούς εδώ και τώρα στυγνή οικονομική εκμετάλλευση του Ολύμπου.
Ανάδειξη του Ολύμπου, επομένως, σημαίνει, πάλι γι αυτούς, να διαφημίσουμε όλες αυτές τις κακές παρεμβάσεις κι όχι τους θρύλους, την παρθενικότητα, το μυστηριώδες, τους μύθους, τη χλωρίδα και πανίδα του μεγάλου βουνού.
Δεν αντιληφτήκαμε ακόμη, τόσο στο νομό Πιερίας όσο και στο νομό Λάρισας, πως ανάπτυξη, αξιοποίηση ή ανάδειξη αυτού του είδους θα φέρει τις πυρκαγιές, τις εκχερσώσεις, τις ατέλειωτες οικοπεδοποιήσεις και καταπατήσεις και στο τέλος, εκείνο που θα μείνει θα είναι ένα αττικό φαλακρό βουνό. Δεν αντιλήφθηκαν πως ο Όλυμπος δεν είναι μόνο μια «τουριστική αγελάδα», αλλά είναι ταυτόχρονα μια εξαιρετικά σημαντική πολιτιστική παρουσία για τον τόπο και την Ελλάδα ολόκληρη και κυρίως είναι ένας πνεύμονας ζωής σε ένα χώρο που διαμορφώνονται τερατοπόλεις (ιδέ Θεσ/νίκη, Λάρισα κλπ). Χρειαζόμαστε λοιπόν και πολιτισμό, χρειαζόμαστε και οξυγόνο, νερό, καθαρό και υγιές περιβάλλον.
Επιπλέον δεν αντιληφθήκαμε και κάτι ακόμη, πολύ σημαντικό. Στην εποχή μας ο οικοτουρισμός προσλαμβάνει τεράστιες διαστάσεις. Εμείς έχουμε όλες τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη ενός τέτοιου τουρισμού. Κι όχι μόνο στον Όλυμπο , αλλά και στα Πιέρια και στους υγροβιότοπους. Εκείνο που χρειάζεται είναι η προστασία των περιοχών αυτών και η δημιουργία υψηλού επιπέδου τουριστικής υποδομής με όλους τους κανόνες της αισθητικής, της ελληνικής παράδοσης, της σωστής φιλοξενίας, του σεβασμού του περιβάλλοντος. Κανένας τουρίστας δεν πρόκειται να έρθει σε έναν κατεστραμμένο Όλυμπο.
Θα ήθελα να τελειώσω με μια γενικότερη τοποθέτηση:
Η «αξιοποίηση» ή κακοποίηση του Ιερού Βουνού θα στερήσει από την Ελλάδα ένα μεγάλο εθνικό μνημείο παγκόσμιας εμβέλειας με εξαιρετική σημασία για το ιστορικό μας περιβάλλον και την εθνική μας ταυτότητα.
Όταν ένας λαός καταστρέφει τις κατοικίες των θεών του, τους ιερούς χώρους που έγιναν σεβαστοί από τους προγόνους και τους κατοίκους όλης της γης, που τσιμεντώνει τη γη των θρύλων, των μνημείων, του πολιτισμού, σίγουρα είναι ένας αχάριστος λαός που oδεύει προς εθνικό αφανισμό.
Ας πάψουμε επιτέλους να τα βλέπουμε όλα μέσα από την τρύπα της δεκάρας!
Ας σεβαστούμε και μερικά πράγματα. Δε μπορούμε να απογυμνώσουμε τστοιχεία. Σήμερα συζητάμε την «αξιοποίηση» του Ολύμπου. Αύριο να συζητήσουμε το στήσιμο μιας πολυτελούς ταβέρνας στην Ακρόπολη, μεθαύριο την κατασκευή ξενοδοχείων στους Δελφούς και ίσως την εμπορία των αρχαιολογικών ευρημάτων, έτσι να πλουτίσουμε και να τα οικονομήσουμε. Κάπου το έχουμε παρακάνει πράγματι τόσο με τις σκέψεις όσο και με τις πράξεις.

Δεν έχουν το δικαίωμα μερικοί κάτοικοι των νομών Πιερίας και Λάρισας να καταστρέψουν τον Όλυμπο για λίγες δραχμές. Άλλωστε ο Όλυμπος δεν ανήκει μόνο σ' αυτούς. Ο ΟΛΥΜΠΟΣ ΑΝΗΚΕΙ Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ, Σ' ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ. Ανήκει στον παγκόσμιο πολιτισμό.

ΣΗΜ. : Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε το 1996. Ν.Κ.